سلام به همتون :)
دیگه هل دادن و اصرار و تکراری در کار نیست. هر کسی با هماهنگی ( و نه بی خبر )
میتونه شهری رو فتح کنه و باهاش جلو بره، میتونه مدرسه و مهد بزنه، میتونه ماموریتهایی که ازش انتظار میره رو جلو ببره
و خودش اسبابش رو فراهم میکنه. با ریز و درشت کارش و آدمهای مختلف درگیر میشه.
اگر راهنمایی لازم داره یا کمک میخواد به بقیه میگه. یا تو صفحه اش مینویسه.
گاهی چند نفر با هم همکار میشن ( مثل طرح منطقه14)
از همه مهمتر اینکه بصورت هفتگی و یا دو هفته یکبار ثبت میکنه که مقصد بعدی و بعدترش چیه. و چقدر جلو رفته. بقیه هم شاهد و ناظر اند که
مقصد داشتن
برنامه داشتن
سرعت داشتن
خودجوش و انگیزه داشتن از درون
و جهاد برای فتح قله های توحید
در صفحه و نامه عمل هر کسی چگونه است.
و البته
شاهد همه شاهدها شاهدمونه.
هر کسی تو وبلاگش بطور ثابت و مشخص بنویسه که چه کتابهایی رو خونده و وارده و کدامها را قراره بهتر و کاملتر بخونه.
چه کتابهایی رو درس داده و یا میشه ازش دعوت کرد برای تدریسش و گامهای بعدی تدریسهاش چیاست؟
تجربه داشتن در تدریس کتابهای مختلف خیلی لازمه و محور حرکتهای بلندتره.
جلوی شعر گفتن از خود را میگیره
( مبحث شعر را در جلسه 4شنبه شب اخیر اقای اخوت بخوانید. حرفهایی که از ذهن و تجربیات ماست و مستند و معتبر به قرآن و روایات نیست)
سوالی که راجع به مهربانی شد را اگر یادتان هست
بعضی جوابها از همین مدل بود و دلیلش تدریس نکردن کتابهای رشد2تا4 بود. و احاطه کم به سوره های قرآن.
چون با هر سوره ای میشود سوال ها را جواب داد.
من و شما لازم است خودمان
کلاسهایی را حتی با دو نفر
جور کنین و تدبرها
و رشدها را درررررررس بدیم.
و خبرش را از همین یکی دو هفته در وبلاگ بگذاریم.
درباره این سایت